Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
บัณฑิต
บัณฑิต
บัณฑิต
[บันดิด] น. ผู้ทรงความรู้, ผู้มีปัญญา, นักปราชญ์, ผู้สําเร็จการศึกษาขั้นปริญญาซึ่งมี ๓ ขั้น คือ ปริญญาตรี ปริญญาโท ปริญญาเอก เรียกว่า บัณฑิต มหาบัณฑิต ดุษฎีบัณฑิต, ผู้มีความสามารถเป็นพิเศษโดยกําเนิด เช่น คนนี้เป็นบัณฑิตในทางเล่นดนตรี. (ป., ส. ปณฺฑิต).;

More
บัณฑิตย์ | บัณฑุ | บัณฑุกัมพล | บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ | บัณฑุนาค | บัณฑุโรค | บัณฑูร | บัณเฑาะก์ | บัณเฑาะว์ | บัณณาส | บัณรส | บัณรสี | บัด | บัดกรี | บัดใจ | บัดซบ | บัดดล | บัดเดี๋ยว | บัดนั้น | บัดนี้ | บัดบง | บัดแบ่ง | บัดแมล่ง | บัดสี,บัดสีบัดเถลิง | บัตร | บัตรกรุงพาลี | บัตรเครดิต | บัตรเทวดา | บัตรธนาคาร | บัตรพลี |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์