Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
บัณฑิตย์
บัณฑิตย์
บัณฑิตย์
[บันดิด] น. ความรอบรู้, การเรียน, ความเป็นบัณฑิต. (ส. ปาณฺฑิตฺย; ป. ปณฺฑิจฺจ).;

More
บัณฑุ | บัณฑุกัมพล | บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์ | บัณฑุนาค | บัณฑุโรค | บัณฑูร | บัณเฑาะก์ | บัณเฑาะว์ | บัณณาส | บัณรส | บัณรสี | บัด | บัดกรี | บัดใจ | บัดซบ | บัดดล | บัดเดี๋ยว | บัดนั้น | บัดนี้ | บัดบง | บัดแบ่ง | บัดแมล่ง | บัดสี,บัดสีบัดเถลิง | บัตร | บัตรกรุงพาลี | บัตรเครดิต | บัตรเทวดา | บัตรธนาคาร | บัตรพลี | บัตรสนเท่ห์ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์