Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
บัพพาช
บัพพาช
บัพพาช
[บับพาด] (แบบ) ก. ขับไล่ เช่น พระสญชัยยินราษฎร์ แกล้งบัพพาชกูไกล. (ม. คําหลวง วนปเวสน์). (ป. ปพฺพาช).;

More
บัพพาชน์ | บัพพาชนียกรรม | บัล | บัลลพ,บัลวะ | บัลลังก์ | บัลลูน | บัลเลต์ | บัว | บัวกลุ่ม | บัวขม | บัวขาบ | บัวคอเสื้อ | บัวตะกั่ว | บัวตูม | บัวถลา | บัวนาง | บัวบก | บัวบังใบ | บัวบาท | บัวผุด | บัวไม่ช้ำ น้ำไม่ขุ่น | บัวโรย | บัวลอย,บัวลอย ๑ | บัวลอย,บัวลอย ๒ | บัวสวรรค์ | บัวสายติ่ง,บัวสายทิ้ง | บัวอกไก่ | บัวฮาดำ | บา | บ่า,บ่า ๑ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แปลประโยคอังกฤษเป็นคำอ่านไทย
แปลง English(IPA) to Thai
แปลง English(CMU) to IPA
แปลภาษาคาราโอเกะ v.2024(NEW)
รวมประโยคภาษาอังกฤษ-ไทย-จีน-ญี่ปุ่น พร้อมคำศัพท์
แชร์