Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
บัลลพ,บัลวะ
บัลลพ,บัลวะ
บัลลพ, บัลวะ
[บันลบ, บันละวะ] (แบบ) น. หน่อต้นไม้, กระโดงไม้ที่แตกออกใหม่, ใช้ว่า บัลลพ์ ก็มี. (ส. ปลฺลว).;

More
บัลลังก์ | บัลลูน | บัลเลต์ | บัว | บัวกลุ่ม | บัวขม | บัวขาบ | บัวคอเสื้อ | บัวตะกั่ว | บัวตูม | บัวถลา | บัวนาง | บัวบก | บัวบังใบ | บัวบาท | บัวผุด | บัวไม่ช้ำ น้ำไม่ขุ่น | บัวโรย | บัวลอย,บัวลอย ๑ | บัวลอย,บัวลอย ๒ | บัวสวรรค์ | บัวสายติ่ง,บัวสายทิ้ง | บัวอกไก่ | บัวฮาดำ | บา | บ่า,บ่า ๑ | บ่า,บ่า ๒ | บ้า,บ้า ๑ | บ้า,บ้า ๒ | บ้า ๆ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์