Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
เบรียน
เบรียน
เบรียน
[บะเรียน] (โบ) ก. ให้เรียน, สอน, เช่น อาจเบรียนภิกษุสงฆ์ทั้งหลาย. (จารึกสยาม).;

More
เบส | เบ้อ | เบอร์ | เบอร์คีเลียม | เบ้อเร่อ,เบ้อเร่อเท่อ,เบ้อเริ่ม,เบ้อเริ่มเทิ่ม | เบอะ,เบอะ ๑ | เบอะ,เบอะ ๒ | เบอะบะ | เบะ | เบา | เบ้า | เบ้าขลุบ | เบาความ | เบาใจ | เบาตัว,เบาเนื้อเบาตัว | เบ้าตา | เบาเต็ง | เบาบาง | เบาปัญญา | เบามือ,เบาไม้เบามือ | เบาไม้ | เบาราณ | เบาแรง | เบาสมอง | เบ้าหลุด | เบาหวาน | เบาเหวง,เบาโหวง | เบาะ,เบาะ ๑ | เบาะ,เบาะ ๒ | เบาะ ๆ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์