Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
เบส
เบส
เบส
(เคมี) น. สารเคมีซึ่งทําปฏิกิริยากับกรด แล้วให้ผลเป็นเกลือหรือเกลือกับนํ้าเท่านั้น, สารเคมีที่มีสมบัติรับโปรตอนมาจากสารอื่นได้, สารเคมีที่มีสมบัติจ่ายอิเล็กตรอนคู่หนึ่งให้แก่สารอื่นได้, สารเคมีซึ่งเมื่อละลายนํ้าแล้วให้ไฮดรอกไซด์ไอออน (OH-), สารละลายที่เปลี่ยนสีลิตมัสสีแดงเป็นสีนํ้าเงินได้. (อ. base).;

More
เบ้อ | เบอร์ | เบอร์คีเลียม | เบ้อเร่อ,เบ้อเร่อเท่อ,เบ้อเริ่ม,เบ้อเริ่มเทิ่ม | เบอะ,เบอะ ๑ | เบอะ,เบอะ ๒ | เบอะบะ | เบะ | เบา | เบ้า | เบ้าขลุบ | เบาความ | เบาใจ | เบาตัว,เบาเนื้อเบาตัว | เบ้าตา | เบาเต็ง | เบาบาง | เบาปัญญา | เบามือ,เบาไม้เบามือ | เบาไม้ | เบาราณ | เบาแรง | เบาสมอง | เบ้าหลุด | เบาหวาน | เบาเหวง,เบาโหวง | เบาะ,เบาะ ๑ | เบาะ,เบาะ ๒ | เบาะ ๆ | เบาะลม |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์