Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ปลี
ปลี
ปลี
[ปฺลี] น. ช่อดอกของกล้วยที่ยังมีกาบหุ้มอยู่; กล้ามเนื้อที่มีรูปลักษณะอย่างหัวปลี เช่น ปลีน่อง; ยอดเจดีย์หรือยอดมณฑปเหนือปล้องไฉนหรือบัวกลุ่มขึ้นไป.;

More
ปลีก | ปลีกตัว | ปลีกย่อย | ปลีกเวลา | ปลีแข้ง | ปลื้ม | ปลุก | ปลุกใจ | ปลุกตัว | ปลุกปล้ำ | ปลุกปั่น | ปลุกผี | ปลุกพระ | ปลุกระดม | ปลุกเสก | ปลูก | ปลูกฝัง | ปลูกฝี | ปลูกเรือนคร่อมตอ | ปลูกเรือนตามใจผู้อยู่ | ปลูกเรือนพอตัว หวีหัวพอเกล้า | ปลูกสร้าง | ปวกเปียก | ปวง | ป่วง | ปวด | ปวดถ่วง | ปวดท้องทุ่ง | ปวดท้องเบา,ปวดท้องเยี่ยว | ปวดมวน |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์