ผลึ่ง
ผลึ่ง
[ผฺลึ่ง] ก. บวมขึ้น, พองขึ้น.<2t>ว. เสียงดังอย่างเสียงของหนัก ๆ ตกลงที่พื้น, อาการที่ล้มหงายไปทันทีทันใด ในคําว่า ล้มผลึ่ง หงายผลึ่ง.;