Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
เผอิญ
เผอิญ
เผอิญ
[ผะเอิน] ว. ที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวหรือไม่คาดหมาย, บังเอิญ, หากให้เป็น, จําเพาะเป็น, ใช้ว่า เพอิญ หรือ พรรเอิญ ก็มี.;

More
เผอิล | เผะ | เผา | เผ่า | เผ้า | เผาขน | เผาจริง | เผาถ่าน | เผ้าผง | เผ่าพันธุ์ | เผาหลอก | เผาหัว | เผาอิฐ | เผาะ,เผาะ ๑,เผาะ ๆ | เผาะ,เผาะ ๒ | เผิ้ง | เผิน ๆ | เผียน | เผือ | เผื่อ | เผือก,เผือก ๑ | เผือก,เผือก ๒ | เผือกกะลา | เผือกโทป้าด | เผื่อขาดเผื่อเหลือ,เผื่อเหลือเผื่อขาด | เผือด | เผือน,เผือน ๑ | เผือน,เผือน ๒ | เผื่อน | เผื่อแผ่ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์