พิริย,พิริย-,พิริยะ
พิริย-, พิริยะ
[พิริยะ-] น. ความหมั่น, ความกล้า; คนกล้า, คนแข็งแรง, นักรบ. (ป. วิริย; ส. วีรฺย ว่า ความหมั่น, ความกล้า).;