Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ภาษา
ภาษา
ภาษา
น. ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษาราชการ ภาษากฎหมาย ภาษาธรรม; เสียง ตัวหนังสือ หรือกิริยาอาการที่สื่อความได้ เช่น ภาษาพูด ภาษาเขียน ภาษาท่าทาง ภาษามือ; (โบ) คนหรือชาติที่พูดภาษานั้น ๆ เช่น มอญ ลาว ทะวาย นุ่งห่มและแต่งตัวตามภาษา. (พงศ. ร. ๓); (คอม) กลุ่มของชุดอักขระ สัญนิยม และกฎเกณฑ์ที่กำหนดขึ้นเพื่อสั่งงานคอมพิวเตอร์ เช่น ภาษาซี ภาษาจาวา; โดยปริยายหมายความว่าสาระ, เรื่องราว, เนื้อความที่เข้าใจกัน, เช่น ตกใจจนพูดไม่เป็นภาษา เขียนไม่เป็นภาษา ทำงานไม่เป็นภาษา.;

More
ภาษาคำควบมากพยางค์ | ภาษาคำโดด | ภาษาคำติดต่อ | ภาษาถิ่น | ภาษาธรรม | ภาษาแบบแผน | ภาษาปาก | ภาษามีวิภัตติปัจจัย | ภาษาระดับทางการ | ภาษาระดับพิธีการ | ภาษาราชการ | ภาษาศาสตร์ | ภาษิต | ภาษี | ภาษีเงินได้ | ภาษีบำรุงท้องที่ | ภาษีมูลค่าเพิ่ม | ภาษีโรงเรือนและที่ดิน | ภาษีสรรพสามิต | ภาส,ภาส- | ภาสกร | ภาสน์ | ภาสวร | ภาสา | ภาสุระ | ภิกขา | ภิกขาจาร | ภิกขาหาร | ภิกขุ | ภิกขุนี |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์