Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ภูมิศาสตร์
ภูมิศาสตร์
ภูมิศาสตร์
[พูมิ-] น. วิชาที่ศึกษาถึงความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติกับสังคมที่ปรากฏในดินแดนต่าง ๆ ของโลก.;

More
ภูมิศาสตร์กายภาพ | ภูมิศาสตร์การเกษตร | ภูมิศาสตร์การเมือง | ภูมิศาสตร์ประชากร | ภูมิศาสตร์ประวัติ | ภูมิศาสตร์เศรษฐกิจ | ภูมิอากาศ | ภูมี | ภูมีศวร | ภูรโลก | ภูริ,ภูริ ๑ | ภูริ,ภูริ ๒ | ภูริ,ภูริ ๓,ภูรี | ภูว,ภูว- | ภูวดล | ภูวน,ภูวน- | ภูวนตรัย,ภูวนัตตรัย | ภูวนาถ,ภูวเนตร,ภูวไนย | ภูษณ,ภูษณ- | ภูษณพาส | ภูษา | ภูษามาลา | ภูษาโยง | ภูษิต | เภกะ,เภคะ | เภตรา | เภท | เภทภัย | เภทุบาย | เภรวะ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์