ระเหิด
ระเหิด
ก. พ้น เช่น ระเหิดจากบาป; (วิทยา) อาการที่ของแข็งกลายเป็นไอ เช่น การบูรระเหิด ลูกเหม็นระเหิด.<2t>ว. สูงตระหง่าน, ระเหิดระหง ก็ว่า.;