Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
เววัณณิยะ
เววัณณิยะ
เววัณณิยะ
น. ความเป็นผู้มีวรรณะต่างกันหรือต่างเ*ศกัน เช่นเ*ศบรรพชิตต่างกับเ*ศคฤหัสถ์. (ป.).;

More
เวศม์ | เวศย์ | เวศยา | เวสน์,เวสม์ | เวสภู | เวสมะ | เวสวัณ | เวสสะ | เวสสันดร | เวสสุกรรม | เวสสุวัณ | เวสารัช | เวสิ,เวสิยา | เวหน | เวหะ,เวหา | เวหังค์ | เวหัปติ | เวหายส | เวหาส | เวฬุ | เวฬุการ | เวฬุริยะ | เวฬุวัน | เว่อ | เว้า,เว้า ๑ | เว้า,เว้า ๒ | เว้าวอน | เวิก | เวิ้ง | เวิ้งว้าง |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์