Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ศิษย,ศิษย-,ศิษย์
ศิษย,ศิษย-,ศิษย์
ศิษย-, ศิษย์
[สิดสะยะ-, สิด] น. ผู้ศึกษาวิชาความรู้จากครูหรืออาจารย์, คู่กับ ครู หรืออาจารย์, ผู้อยู่ในความคุ้มครองดูแลของอาจารย์ เช่น ศิษย์วัด, โดยปริยายหมายถึงผู้ที่ศึกษาหาความรู้จากตำราของผู้ใดผู้หนึ่งแล้วนับถือผู้นั้นเป็นเสมือนครูบาอาจารย์ของตน. (ส.).;

More
ศิษย์ก้นกุฏิ | ศิษย์เก่า | ศิษย์คิดล้างครู | ศิษย์นอกครู | ศิษย์มีครู | ศิษย์หัวแก้วหัวแหวน | ศิษย์เอก | ศิษยานุศิษย์ | ศีขร | ศีขริน,ศีขรี | ศีต,ศีต- | ศีตกาล | ศีตละ | ศีรษะ | ศีรษะกระบือ | ศีรษะโค | ศีรษะช้าง | ศีรษะเนื้อ | ศีล | ศีลจุ่ม | ศีลธรรม | ศีลมหาสนิท | ศีลล้างบาป | ศีลวัต | ศีลอด | ศึก | ศึกชิงนาง | ศึกษา | ศึกษาธิการ | ศึกษานิเทศก์ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์