Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
เหา,เหา ๑
เหา,เหา ๑
เหา ๑
น. ชื่อแมลงขนาดเล็กหลายชนิดในหลายวงศ์ ส่วนใหญ่ตัวยาวไม่เกิน ๕ มิลลิเมตร ตัวแบน หัวแคบกว่าอกและยื่นไปข้างหน้าเห็นได้ชัด ตาเล็กมาก แต่บางชนิดไม่มีตา อกไม่แยกเป็นปล้องให้เห็นชัด ขามีหนามตรงข้ามกับเล็บช่วยในการยึดขนหรือผม ปากเป็นชนิดดูดกิน อาศัยอยู่ตามบริเวณที่มีขนหรือผม ดูดเลือดคนและสัตว์ ที่อยู่บนศีรษะของคนได้แก่ ชนิด Pediculus humanus ในวงศ์ Pediculidae.;

More
เหา,เหา ๒,เหาฉลาม,เหาทะเล | เห่า,เห่า ๑ | เห่า,เห่า ๒ | เหาจะกินหัว,เหาจะขึ้นหัว | เหาน้ำ | เหาไม้ | เหาะ | เหิน | เหินห่าง | เหินหาว | เหินเห่อ | เหิม | เหิมเกริม | เหิมหาญ | เหิมห้าว | เหิมเห่อ | เหิมฮึก | เหี้ย | เหียง | เหียงกราด | เหียน,เหียน ๑ | เหียน,เหียน ๒,เหียน ๆ | เหี้ยน | เหียนราก | เหียนหัน | เหี้ยม | เหี้ยมเกรียม | เหี้ยมหาญ | เหี้ยมโหด | เหี่ยว |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์