Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
อัปลักษณ์
อัปลักษณ์
อัปลักษณ์
[อับปะ-] ว. ชั่ว (มักใช้แก่รูปร่าง หน้าตา), มีลักษณะที่ถือว่าไม่เป็นมงคล, เช่น รูปร่างอัปลักษณ์ หน้าตาอัปลักษณ์, อปลักษณ์ ก็ว่า. (ส. อปลกฺษณ; ป. อปลกฺขณ).;

More
อัปสร | อัพพุท | อัพโพหาริก | อัพภันดร,อัพภันตร,อัพภันตร- | อัพภาน | อัพภาส | อัพภูตธรรม | อัพยากฤต | อัม,อัม- | อัมพ,อัมพ- | อัมพร | อัมพฤกษ์ | อัมพวัน,อัมพวา | อัมพา | อัมพาต | อัมพิละ | อัมพุ | อัมพุช | อัมพุชินี | อัมพุท | อัยกะ,อัยกา | อัยการ | อัยกี | อัยยะ | อัยยิกา | อัลกุรอาน | อัลตราไวโอเลต | อั่ว | อัศจรรย์ | อัศเจรีย์ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์