Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
กระดูก,กระดูก ๑
กระดูก,กระดูก ๑
กระดูก ๑
น. โครงร่างกายมีลักษณะแข็ง, ส่วนใดส่วนหนึ่งของโครงร่างกาย; เรียกผลไม้ที่มีเนื้อน้อยเช่น มะปรางว่า มะปรางกระดูก.;

More
กระดูก,กระดูก ๒ | กระดูก,กระดูก ๓ | กระดูกกบ | กระดูกไก่ดำ | กระดูกขัดมัน | กระดูกเขียด | กระดูกแข็ง | กระดูกค่าง | กระดูกงู | กระดูกดำ | กระดูกร้องได้ | กระดูกสันหลัง | กระดูกอ่อน | กระดูกอึ่ง | กระเดก,-กระเดก | กระเด้ง | กระเด็น | กระเด้า | กระเด้าดิน | กระเด้าลม | กระเดาะ | กระเดาะปาก | กระเดิด,กระเดิด ๑ | กระเดิด,กระเดิด ๒ | กระเดี้ย,-กระเดี้ย | กระเดียด,กระเดียด ๑ | กระเดียด,กระเดียด ๒ | กระเดียม,-กระเดียม | กระเดี้ยม,-กระเดี้ยม | กระเดือก,กระเดือก ๑ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์