โตก
(ถิ่น?พายัพ) น. ภาชนะทําด้วยไม้กลึง ไม้ไผ่สาน หวาย หรืออย่างเครื่องเขิน ส่วนบนลักษณะคล้าย ถาด ส่วนล่างเป็นตีนลักษณะเป็นวงแหวนมีขนาด เล็กกว่าถาดส่วนบน โดยมีซี่ไม้ลูกมะหวดประมาณ ๖ ซี่ปักที่ตีนค้ำถาดไว้ ใช้สำหรับใส่อาหารเป็นต้น, ขันโตก หรือ สะโตก ก็ว่า, ลักษณนามว่า ใบ หรือ ลูก; ภาชนะมีเชิงสูงรูปคล้ายพาน มีพื้นตื้นสําหรับวาง หรือใส่สิ่งของ มักทําด้วยโลหะ เช่น เงิน ทองคํา ทอง เหลือง, โต๊ะ ก็ว่า, ลักษณนามว่า ใบ หรือ ลูก. (รูปภาพ โตก)
