Responsive image


พจนานุกรม ไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
โบราณวัตถุ
โบราณวัตถุ
[โบรานนะวัดถุ, โบรานวัดถุ] น. สิ่งของโบราณที่เคลื่อนที่ได้ เช่น พระพุทธรูป เทวรูป ศิลาจารึก มีอายุเก่ากว่า ๑๐๐ ปีขึ้นไป; (กฎ) สังหาริมทรัพย์ที่เป็นของโบราณไม่ว่าจะเป็นสิ่งประดิษฐ์ หรือเป็น สิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ หรือที่เป็นส่วนหนึ่งส่วนใดของโบราณ- สถาน ซากมนุษย์ หรือซากสัตว์ ซึ่งโดยอายุหรือโดยลักษณะแห่ง การประดิษฐ์หรือโดยหลักฐานเกี่ยวกับประวัติของสังหาริมทรัพย์ นั้นเป็นประโยชน์ในทางศิลปะ ประวัติศาสตร์ หรือโบราณคดี.

More
โบราณสถาน | โบราณคดี | ใบเลี้ยง | เบรก | แบรก | ใบแข็ง | ใบเงิน | โบแดง | ใบแดง | ใบแดงแจ้งโทษ | ใบแทรก | แบเบาะ | ใบเบิก | ใบเบิกร่อง | ใบเบิกทาง | โบยบิน | ใบโพ๑ | ใบโพ๒ | แบมือ | เบ็ด | เบ็ดเสร็จ | เบ็ดราว | เบ็ดเตล็ด | แบ็บ | เบะ | แบะ | แบะแฉะ | แบะอก | แบะท่า | แบะปาก |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์