Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ตะบี้ตะบัน
ตะบี้ตะบัน
ตะบี้ตะบัน
(ปาก) ว. ซํ้า ๆ ซาก ๆ, ไม่รู้จักจบจักสิ้น, ไม่เปลี่ยนแปลง, เช่น เถียงตะบี้ตะบัน.;

More
ตะบึง | ตะบุ้ย,ตะบุ้ย ๆ | ตะบูน | ตะเบ็ง | ตะเบ็งมาน | ตะเบ๊ะ | ตะแบก | ตะแบง,ตะแบง ๑ | ตะแบง,ตะแบง ๒ | ตะแบงมาน | ตะโบม | ตะไบ | ตะไบเล็บ | ตะปบ | ตะปลิง | ตะปัดตะป่อง | ตะปิ้ง | ตะปุ่มตะป่ำ | ตะปู | ตะปูเข็ม | ตะปูควง | ตะปูหัวเห็ด | ตะพง | ตะพด | ตะพอง | ตะพัก | ตะพัง | ตะพัด,ตะพัด ๑ | ตะพัด,ตะพัด ๒ | ตะพั้น |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์