บ่าย
บ่าย
น. เวลาในระหว่างเที่ยงกับเย็น.<2t>ก. คล้อย เช่น ตะวันบ่าย; หัน, ก้าว; เลี่ยงไป เช่น เฒ่าก็ประดิษฐ์ประดับกายเป็นปะขาวดาบสเบือนบ่ายจําแลงเ*ศ. (ม. ร่ายยาว ชูชก).;