Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
บุคคล,บุคคล-
บุคคล,บุคคล-
บุคคล, บุคคล-
[บุกคน, บุกคะละ-, บุกคนละ-] น. คน (เฉพาะตัว); (กฎ) คนซึ่งสามารถมีสิทธิและหน้าที่ตามกฎหมาย เรียกว่า บุคคลธรรมดา; กลุ่มบุคคลหรือองค์กรซึ่งกฎหมายบัญญัติให้เป็นบุคคลอีกประเภทหนึ่ง ที่ไม่ใช่บุคคลธรรมดา และให้มีสิทธิและหน้าที่ตามกฎหมาย เรียกว่า นิติบุคคล. (ป. ปุคฺคล; ส. ปุทฺคล).;

More
บุคคลที่สาม | บุคคลธรรมดา | บุคคลนิติสมมติ | บุคคลผู้ไร้ความสามารถ | บุคคลภายนอก | บุคคลสิทธิ | บุคลากร | บุคลาธิษฐาน | บุคลิก,บุคลิก- | บุคลิกทาน | บุคลิกภาพ | บุคลิกลักษณะ | บุง | บุ่ง | บุ้ง,บุ้ง ๑ | บุ้ง,บุ้ง ๒ | บุ้ง,บุ้ง ๓ | บุ้งกี๋ | บุ้งขัน | บุ้งจีน | บุ้งทะเล | บุ้งฝรั่ง | บุ้งร้วม | บุญ,บุญ- | บุญเขต | บุญญาธิการ | บุญญาธิสมภาร | บุญญานุภาพ | บุญญาภินิหาร | บุญญาภิสังขาร |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์