Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ปลิง,ปลิง ๑
ปลิง,ปลิง ๑
ปลิง ๑
[ปฺลิง] น. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในวงศ์ Hirudinidae ตัวยืดหดได้คล้ายทาก เกาะคนหรือสัตว์เลือดอุ่นเพื่อดูดกินเลือด อาศัยอยู่ในน้ำจืด มีหลายชนิด เช่น ชนิด Hirudo medicinalis, Hirudinaria manillensis; เหล็กที่ทำเป็นหมุดแหลมโค้งสำหรับตอกเพลาะกระดานยึดให้แน่นสนิท, เขี้ยวตะขาบ ตะปลิง หรือ ตัวปลิง ก็เรียก.;

More
ปลิง,ปลิง ๒ | ปลิง,ปลิง ๓ | ปลิงทะเล | ปลิด | ปลิ้น | ปลิ้นปลอก,ปลิ้นปล้อน | ปลิโพธ | ปลิม,ปลิ่ม | ปลิว | ปลี | ปลีก | ปลีกตัว | ปลีกย่อย | ปลีกเวลา | ปลีแข้ง | ปลื้ม | ปลุก | ปลุกใจ | ปลุกตัว | ปลุกปล้ำ | ปลุกปั่น | ปลุกผี | ปลุกพระ | ปลุกระดม | ปลุกเสก | ปลูก | ปลูกฝัง | ปลูกฝี | ปลูกเรือนคร่อมตอ | ปลูกเรือนตามใจผู้อยู่ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์