Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
เผละ
เผละ
เผละ
[เผฺละ] ว. เสียงอย่างเสียงสาดโคลน; โดยปริยายหมายความว่า ไม่เป็นที่เป็นทาง เช่น โยนเผละ ทิ้งเผละ; ลักษณะเนื้อของคนอ้วนที่กระเพื่อม เรียกว่า เนื้อเผละ; ลักษณะที่ของข้น ๆ ที่ไหลล้นเลอะเทอะ ในคำว่า ไหลเผละ.;

More
เผละผละ | เผลาะ | เผลาะแผละ | เผลียง | เผอเรอ | เผอเรอกระเชอก้นรั่ว | เผอิญ | เผอิล | เผะ | เผา | เผ่า | เผ้า | เผาขน | เผาจริง | เผาถ่าน | เผ้าผง | เผ่าพันธุ์ | เผาหลอก | เผาหัว | เผาอิฐ | เผาะ,เผาะ ๑,เผาะ ๆ | เผาะ,เผาะ ๒ | เผิ้ง | เผิน ๆ | เผียน | เผือ | เผื่อ | เผือก,เผือก ๑ | เผือก,เผือก ๒ | เผือกกะลา |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์