เพรียง,เพรียง ๑
เพรียง ๑
[เพฺรียง] น. ส่วนร่างกายที่นูนอยู่หลังหู, มักใช้ว่า เพรียงหู; เรียกผิวหนังที่ขรุขระอย่างหน้าออกฝีว่ามีลักษณะเป็นเพรียง.<2t>ว. พร้อม, มักใช้คู่กันว่า พร้อมเพรียง.;