Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
เพลา,เพลา ๕
เพลา,เพลา ๕
เพลา ๕
[เพฺลา] น. ตัก, ช่วงขาตั้งแต่เข่าถึงโคนขา, ราชาศัพท์ว่า พระเพลา. (ข. เภฺลา).;

More
เพลาะ,เพลาะ ๑ | เพลาะ,เพลาะ ๒ | เพลิง | เพลิงกัลป์ | เพลิงฟ้า | เพลิดเพลิน | เพลิน,เพลิน ๆ | เพลินใจ | เพลินตา | เพลีย | เพลี้ย,เพลี้ย ๑ | เพลี้ย,เพลี้ย ๒ | เพลี่ยง | เพลี่ยงพล้ำ | เพลียใจ | เ*ศ | เ*ศยันดร | เพส | เพสลาด | เพ่อ | เพ้อ | เพ้อเจ้อ | เพ้อฝัน | เพอิญ | เพะ | เพา | เพาพะงา | เพาพาล | เพาะ | เพาะกาย |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์