Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
อัปยศ
อัปยศ
อัปยศ
[อับปะ-] ว. ไร้ยศ, ปราศจากยศ; เสื่อมเสียชื่อเสียง, น่าอับอายขายหน้า; อปยศ ก็ว่า. (ส. อปยศสฺ).;

More
อัประมาณ | อัประมาท | อัประไมย | อัปราชัย | อัปรีย์ | อัปลักษณ์ | อัปสร | อัพพุท | อัพโพหาริก | อัพภันดร,อัพภันตร,อัพภันตร- | อัพภาน | อัพภาส | อัพภูตธรรม | อัพยากฤต | อัม,อัม- | อัมพ,อัมพ- | อัมพร | อัมพฤกษ์ | อัมพวัน,อัมพวา | อัมพา | อัมพาต | อัมพิละ | อัมพุ | อัมพุช | อัมพุชินี | อัมพุท | อัยกะ,อัยกา | อัยการ | อัยกี | อัยยะ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์