| พจนานุกรมแปล ไทยเป็นไทย ราชบัณฑิตยสถาน : ความหมายของคำว่า เสวย๑ คือ ... | ||||||
|
||||||
| Back to Dictionary |
|
|||||
| พจนานุกรมแปล ไทยเป็นไทย ราชบัณฑิตยสถาน : คำอื่น ๆ | |||||
| ร่วมชายคา แหวะ เหวี่ยง แหวกประเพณี ม่วง๒ เห็ดตับเต่าขาว,เห็ดตีนแรด เห็นแก่ เห็นดำเห็นแดง แห้ เศษวรรค เห่อ๑ เศษซ้อน เส้นสัมผัส ย้อม ร้อยลิ้น๒ ร่องมด ร้อนรุ่ม แห๒ เสียรูปทรง,เสียรูปเสียทรง เสียสัตย์ เสียฤกษ์ เสียงอ่อน เหียนราก เสาะแสวง เสาหฤท ย่างเยื้อง มหานสะ เหล็กหมาด แหลกลาญ แสกหน้า |
|||||