| พจนานุกรมแปล ไทยเป็นไทย ราชบัณฑิตยสถาน : ความหมายของคำว่า เสวย๒ คือ ... | ||||||
|
||||||
| Back to Dictionary |
|
|||||
| พจนานุกรมแปล ไทยเป็นไทย ราชบัณฑิตยสถาน : คำอื่น ๆ | |||||
| ร่วมชีวิต เหว่ เหวี่ยงแห เส็ง ม่วง๓ เห็ดถอบ เห็นแก่หน้า เห็นดีเห็นงาม โห่ แห้วหมู เห่อ๒ ใส่ตะกร้าล้างน้ำ ให้น้ำ ย่อย ม่อยกระรอก ย่องเบา ร้อนวิชา แห๓ เสียแล้ว เสียสันดาน เสียได้ เสียงอ่อนเสียงหวาน เสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่าย เสาะแสะ มหาหงส์ ร่างแห เหินห่าง เหล็กส่ง แสลง แสก๑ |
|||||