พจนานุกรมแปล ไทยเป็นไทย ราชบัณฑิตยสถาน : ความหมายของคำว่า แก้ว๑ คือ ... | ||||||
|
||||||
Back to Dictionary |
|
|||||
พจนานุกรมแปล ไทยเป็นไทย ราชบัณฑิตยสถาน : คำอื่น ๆ | |||||
แก้ว๔ แก้วกุ้ง เก้อ เก่า โกสีย์ เก๊ก แก่งแย่ง แก้ตก แก๑ เกียกกาย๒ เกี้ยว๑ เกาไศย เกล็ดกระดี่ เกลี่ยวดำ เกลือก๒ แกงขม เกด๒ เขมร๒ เข็ญ เข้ารกเข้าพง เข้ากรรม เข่น เขบ็ต โคแก่ชอบกินหญ้าอ่อน เครื่องเงิน เครื่องผูก ภคันทลา โคลง๑ เคืองขุ่น เงี่ย |
|||||