Responsive image


พจนานุกรม ไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
เบี้ยประกันภัย
เบี้ยประกันภัย
(กฎ) น. จํานวนเงินที่ผู้เอาประกันภัยจะต้องชําระให้แก่ ผู้รับประกันภัยตามสัญญา เพื่อที่จะได้รับเงินผลประโยชน์ หรือค่าสินไหมทดแทน เมื่อตนเสียชีวิต หรือเมื่อได้รับความ เสียหายตามชนิดของภัยที่ได้เอาประกันภัยไว้.

More
เบี้ยประชุม | เบี้ยปรับ | เบาหวาน | เบิ่ง | เบาไม้ | เบิกโรง | เบิกเรือ | เบิกแว่นเวียนเทียน | เบิกโลง | เบิกอรุณ | เบิก๑ | เบิก๒ | เบิกไม้ | เบิกไพร | เบิกความ | เบิกทาง | เบิกทูต | เบิกบาน | เบิกพระโอษฐ์ | เบิกพระเนตร | เบิกพยาน | เบาความ | รบาญ | เบาตัว,เบาเนื้อเบาตัว | เบาบาง | เบาปัญญา | ใบลา | ใบไม้๑ | ใบไม้๒ | ใบไม้๓ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์