Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
บ้าสมบัติ
บ้าสมบัติ
บ้าสมบัติ
ว. ที่เห็นอะไร ๆ เป็นของมีค่าไปทั้งหมด; ที่ชอบสะสมสิ่งของต่าง ๆ ไว้มากจนเกินความจําเป็น.;

More
บ้าหมู,บ้าหมู ๑ | บ้าหมู,บ้าหมู ๒ | บาหลี,บาหลี ๑ | บาหลี,บาหลี ๒ | บ้าหว่า | บ้าหอบฟาง | บ้าห้าร้อยจำพวก | บ๋ำ | บำเทิง | บำนาญ | บำบวง | บำบัด | บำโบ,บำโบย,บำโบล | บำเพ็ญ | บำราบ | บำราศ | บำรุง | บำรุงขวัญ | บำรู | บำเรอ | บำเรอเชอภักดิ์ | บำหยัด | บำเหน็จ | บิ | บิกู,บีกู | บิกูปะระมาหนา,บิกูปะระหมั่นหนา | บิฐ | บิณฑ,บิณฑ- | บิณฑบาต | บิด,บิด ๑ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์