Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
บำเหน็จ
บำเหน็จ
บำเหน็จ
น. รางวัล, ค่าเหนื่อย, ค่าความชอบเป็นพิเศษ, เช่น ปูนบําเหน็จ, เงินตอบแทนที่ได้ทํางานมา ซึ่งจ่ายครั้งเดียวเมื่อออกจากงาน; (กฎ) เงินตอบแทนความชอบที่ได้รับราชการมา ซึ่งจ่ายครั้งเดียวเมื่อออกจากงาน.;

More
บิ | บิกู,บีกู | บิกูปะระมาหนา,บิกูปะระหมั่นหนา | บิฐ | บิณฑ,บิณฑ- | บิณฑบาต | บิด,บิด ๑ | บิด,บิด ๒ | บิดขวา | บิดขี้เกียจ | บิดจะกูด,บิดตะกูด | บิดซ้าย | บิดเบี้ยว | บิดเบือน | บิดพลิ้ว | บิดร | บิดไส้ | บิดหล่า | บิดหัวลูก | บิดา | บิตุ | บิตุจฉา | บิตุรงค์ | บิตุเรศ | บิตุละ,บิตุลา | บิตุลานี | บิน,บิน ๑ | บิน,บิน ๒ | บิ่น | บินยา |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์