Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
บิ่น
บิ่น
บิ่น
ก. แตกลิไปเล็กน้อย (ที่คม ที่แง่ หรือที่ยอด) เช่น มีดบิ่น ชามปากบิ่น.<2t>ว. บ้าอย่างหุนหันพลันแล่น, บ้าบิ่น ก็ว่า.;

More
บินยา | บิลเลียด | บิวเรตต์ | บิศาจ | บิสมัท | บี้,บี้ ๑ | บี้,บี้ ๒ | บีฑา | บีตา | บีบ | บีบขนมจีน | บีบขมับ | บีบคั้น | บีบน้ำตา | บีบบังคับ | บีบรัด | บี้แบน | บีเยศ | บึก | บึกบึน | บึง | บึ่ง,บึ่ง ๑ | บึ่ง,บึ่ง ๒ | บึ้ง,บึ้ง ๑ | บึ้ง,บึ้ง ๒ | บึ้งตึง | บึงบาง | บึ้งบูด | บื๋อ | บุ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แปลประโยคอังกฤษเป็นคำอ่านไทย
แปลง English(IPA) to Thai
แปลง English(CMU) to IPA
แปลภาษาคาราโอเกะ v.2024(NEW)
รวมประโยคภาษาอังกฤษ-ไทย-จีน-ญี่ปุ่น พร้อมคำศัพท์
แชร์