Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
บึ่ง,บึ่ง ๑
บึ่ง,บึ่ง ๑
บึ่ง ๑
น. ชื่อแมลงขนาดเล็กหลายสกุลในหลายวงศ์ ขนาดเท่าแมลงหวี่หรือโตกว่าเล็กน้อย มีปีกคู่เดียว ปากแบบดูดกิน เจาะดูดเลือดคนและสัตว์กินเป็นอาหาร มีอยู่ชุกชุมตามบริเวณชายนํ้า ชายทะเล และในป่าทึบ ที่สําคัญได้แก่ สกุล Phlebotomus วงศ์ Psychodidae, สกุล Simulium วงศ์ Simuliidae, สกุล Leptoconops และ Culicoides วงศ์ Ceratopogonidae เป็นต้น, ปึ่ง หรือ คุ่น ก็เรียก.;

More
บึ่ง,บึ่ง ๒ | บึ้ง,บึ้ง ๑ | บึ้ง,บึ้ง ๒ | บึ้งตึง | บึงบาง | บึ้งบูด | บื๋อ | บุ | บุก,บุก ๑ | บุก,บุก ๒ | บุกบัน,บุกบั่น | บุกเบิก | บุกป่าฝ่าดง | บุกรุก | บุคคล,บุคคล- | บุคคลที่สาม | บุคคลธรรมดา | บุคคลนิติสมมติ | บุคคลผู้ไร้ความสามารถ | บุคคลภายนอก | บุคคลสิทธิ | บุคลากร | บุคลาธิษฐาน | บุคลิก,บุคลิก- | บุคลิกทาน | บุคลิกภาพ | บุคลิกลักษณะ | บุง | บุ่ง | บุ้ง,บุ้ง ๑ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์