Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
บึ้ง,บึ้ง ๑
บึ้ง,บึ้ง ๑
บึ้ง ๑
น. ชื่อแมงมุมขนาดใหญ่ที่มีลําตัวยาวกว่า ๓ เซนติเมตรขึ้นไป ส่วนใหญ่เป็นประเภทไม่ถักใยดักสัตว์ ตัวสีนํ้าตาลหรือนํ้าตาลแก่ มีขนรุงรังสีเดียวกัน ขุดรูอยู่ คอยจับสัตว์เล็ก ๆ กิน บึ้งชนิดที่คนนํามากิน เช่น ชนิด Melopoeus albostriatus, Nephila maculata, กํ่าบึ้ง หรือ อีบึ้ง ก็เรียก.;

More
บึ้ง,บึ้ง ๒ | บึ้งตึง | บึงบาง | บึ้งบูด | บื๋อ | บุ | บุก,บุก ๑ | บุก,บุก ๒ | บุกบัน,บุกบั่น | บุกเบิก | บุกป่าฝ่าดง | บุกรุก | บุคคล,บุคคล- | บุคคลที่สาม | บุคคลธรรมดา | บุคคลนิติสมมติ | บุคคลผู้ไร้ความสามารถ | บุคคลภายนอก | บุคคลสิทธิ | บุคลากร | บุคลาธิษฐาน | บุคลิก,บุคลิก- | บุคลิกทาน | บุคลิกภาพ | บุคลิกลักษณะ | บุง | บุ่ง | บุ้ง,บุ้ง ๑ | บุ้ง,บุ้ง ๒ | บุ้ง,บุ้ง ๓ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์