Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
บิฐ
บิฐ
บิฐ
[บิด] น. ตั่ง, ที่นั่งชนิดหนึ่ง รูปสี่เหลี่ยม มีเท้า มีพนักอิงบ้างไม่มีบ้าง. (ป. ปี).;

More
บิณฑ,บิณฑ- | บิณฑบาต | บิด,บิด ๑ | บิด,บิด ๒ | บิดขวา | บิดขี้เกียจ | บิดจะกูด,บิดตะกูด | บิดซ้าย | บิดเบี้ยว | บิดเบือน | บิดพลิ้ว | บิดร | บิดไส้ | บิดหล่า | บิดหัวลูก | บิดา | บิตุ | บิตุจฉา | บิตุรงค์ | บิตุเรศ | บิตุละ,บิตุลา | บิตุลานี | บิน,บิน ๑ | บิน,บิน ๒ | บิ่น | บินยา | บิลเลียด | บิวเรตต์ | บิศาจ | บิสมัท |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์