Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
บุตรี
บุตรี
บุตรี
[บุดตฺรี] น. ลูกผู้หญิง. (ส. ปุตฺรี).;

More
บุตรีตระสุม | บุถุชน | บุทคล | บุนนะบุนนัง | บุนนาค | บุบ | บุบบิบ | บุบสลาย | บุปผ,บุปผ- | บุปผชาติ | บุปผวิกัติ | บุพ,บุพ-,บุพพ,บุพพ- | บุพกรรม | บุพการี | บุพกิจ | บุพชาติ | บุพทักษิณ | บุพนิมิต | บุพบท | บุพเปตพลี | บุพพัณชาติ | บุพพัณหสมัย | บุพพาจารย์ | บุพพาษาฒ | บุพพาสาฬหะ,บุรพอาษาฒ,ปุรพษาฒ | บุพเพนิวาสานุสติญาณ | บุพเพสันนิวาส | บุพโพ | บุพภาค | บุพวิเทหทวีป |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์