Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
เบี้ย,เบี้ย ๑
เบี้ย,เบี้ย ๑
เบี้ย ๑
น. ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวหลายชนิดในสกุล Cypraea วงศ์ Cypraeidae เปลือกแข็ง ผิวเป็นมัน หลังนูน ท้องแบน ช่องปากยาวแคบและไปสุดตอนปลายทั้ง ๒ ข้าง เป็นลําราง ริมปากทั้ง ๒ ด้านหยักหรือมีฟัน ไม่มีแผ่นปิด เรียกรวม ๆ ว่า หอยเบี้ย, เปลือกหอยเบี้ยชนิดที่คนโบราณใช้เป็นวัตถุกลางสําหรับซื้อขายสิ่งของ เรียกว่า เบี้ย เช่น เบี้ยจั่น หรือ เบี้ยจักจั่น ก็คือ เปลือกของหอยเบี้ยชนิด C. moneta เบี้ยแก้ว หรือ เบี้ยนาง คือ เปลือกของหอยเบี้ยชนิด C. annulus มีอัตรา ๑๐๐ เบี้ย เป็น ๑ อัฐ (เท่ากับสตางค์ครึ่ง) จึงเรียกคําว่า เบี้ย เป็นเงินติดมาจนทุกวันนี้ เช่น เบี้ยประชุม เบี้ยประกัน เบี้ยเลี้ยงชีพ.;

More
เบี้ย,เบี้ย ๒ | เบียก | เบียกบ้าย | เบี้ยกันดาร | เบี้ยแก้ | เบี่ยง | เบี่ยงบ่าย | เบียด | เบียดกรอ | เบียดบัง | เบียดเบียน | เบียดแว้ง | เบียดเสียด | เบี้ยต่อไส้ | เบี้ยทำขวัญ | เบียน | เบียนธาตุ | เบี้ยน้อยหอยน้อย | เบี้ยบน | เบี้ยบ้ายรายทาง | เบี้ยบำนาญ | เบี้ยโบก | เบี้ยประกันภัย | เบี้ยประชุม | เบี้ยปรับ | เบียร์ | เบี้ยล่าง | เบี้ยเลี้ยง | เบี้ยว,เบี้ยว ๑ | เบี้ยว,เบี้ยว ๒ |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์