DekGenius.com
Search :
แปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน : ความหมาย  เปรียะ,เปรี๊ยะ คือ แปลว่า ...
   
  เปรียะ,เปรี๊ยะ ความหมาย คือ [เปฺรียะ, เปฺรี๊ยะ] ว. เสียงที่เกิดจากสิ่งของที่แตกหรือขาดเป็นต้นซึ่งมีเสียงดังเช่นนั้นอย่างแก้วแตก; อาการที่แก้วหูลั่นเพราะขึ้นไปบนที่สูง ๆ เป็นต้น; โดยปริยายหมายความว่า คล่องไม่ติดขัด เช่น พูดเปรี๊ยะ, มากเกินไป เช่น ตึงเปรี๊ยะ.;
   
 
    Back to Dictionary
   (ส่งเข้าทาง inbox facebook)
(Share ผ่าน social network)