อปโลกน์,อปโลกน์ ๑,อุปโลกน์
อปโลกน์ ๑, อุปโลกน์
[อะปะโหฺลก, อุปะโหฺลก, อุบปะโหฺลก] ก. ยกกันขึ้นไป เช่น อุปโลกน์ให้เป็นหัวหน้า. (ป. อปโลกน).;