Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
อพยพ,อพยพ ๑
อพยพ,อพยพ ๑
อพยพ ๑
[อบพะยบ] ก. ย้ายครอบครัวจากถิ่นหนึ่งไปอยู่อีกถิ่นหนึ่ง, ยกพวกย้ายจากถิ่นเดิมไป.;

More
อพยพ,อพยพ ๒ | อภว,อภว- | อภัพ,อภัพ- | อภัพบุคคล | อภัพผล | อภัย,อภัย- | อภัยทาน | อภัยโทษ | อภิ | อภิฆาต | อภิจฉา | อภิชฌา | อภิชน,อภิชน- | อภิชนาธิปไตย | อภิชัย | อภิชาต,อภิชาต- | อภิชาตบุตร | อภิชิต | อภิญญา,อภิญญาณ | อภิณห,อภิณห- | อภิธรรม | อภิธาน | อภิไธย | อภินันท,อภินันท-,อภินันท์ | อภินันทนาการ | อภินัย | อภินิหาร | อภิเนษกรมณ์ | อภิบาล | อภิปรัชญา |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์