Responsive image


พจนานุกรม ไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
ใบอนุญาตขับขี่
ใบอนุญาตขับขี่
(กฎ) น. ใบอนุญาตขับรถยนต์ตามกฎหมายว่าด้วยรถยนต์ ใบอนุญาต สําหรับคนขับรถตามกฎหมายว่าด้วยรถจ้าง ใบอนุญาตขับขี่ตามกฎหมาย ว่าด้วยล้อเลื่อน และใบอนุญาตผู้ประจําเครื่องอุปกรณ์การขนส่งตาม กฎหมายว่าด้วยการขนส่ง, (ปาก) ใบขับขี่.

More
เบา | เบียร์ | เบาแรง | เบาเหวง,เบาโหวง | เบาราณ | เบียก | เบียกบ้าย | เบาใจ | เบียด | เบียดแว้ง | เบียดเสียด | เบียดเบียน | เบียดกรอ | เบียดบัง | เบาเต็ง | เบียน | เบียนธาตุ | เบามือ,เบาไม้เบามือ | เบาะแส | เบาะ๑ | เบาะ๒ | เบาะลม | เบาะๆ | เบี้ยเลี้ยง | เบี้ยแก้ | เบี้ยโบก | เบี้ยว๑ | เบี้ยว๒ | เบี้ยหวัด | เบี้ยหัวแตก,เบี้ยหัวแหลก |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์