Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
อุปพันธ์
อุปพันธ์
อุปพันธ์
[อุปะ-, อุบปะ-] น. การติดต่อ, การร่วม; เยื่อใย, เครื่องผูกพัน. (ป., ส.).;

More
อุปโภค | อุปมา | อุปมาน | อุปมาโวหาร | อุปมาอุปไมย | อุปไมย | อุปยุวราช | อุปโยค | อุปโยคบุรพบท | อุปรากร | อุปราคา | อุปราช | อุปริ | อุปริจร | อุปริพุทธิ | อุปริภาค | อุปริภาพ | อุปริม,อุปริม- | อุปริมปริยาย | อุปริวัสน์ | อุปริสัจ | อุปโลกน์ | อุปเวท | อุปสมบท | อุปสมบทกรรม | อุปสมบัน,อุปสัมบัน | อุปสรรค | อุปสัมปทา | อุปสัมปทาเปกข์,อุปสัมปทาเปกษ์ | อุปฮาด |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์