1. 'A', 'an' เรียกเป็น '*คำนำหน้าคำนาม*'
1. 'A', 'an' and 'the' are called '*articles*'.
2. คำนำหน้าคำนามที่ไม่ตายตัว 'a' และ 'an' หมายถึงสิ่งที่ไม่เฉพาะเจาะจง
2. The indefinite articles 'a' and 'an' refer to non-specific things.
3. คำนามที่ทำหน้าที่เป็นผู้รับ: *answer 'to'* a question (ตอบคำถาม), *threat 'to'* someone(เป็นภัยคุกคามต่อใครบางคน), *solution 'to'* a problem(การแก้ไขปัญหา), *reference 'to'* a movie(การอ้างอิงถึงภาพยนตร์), *addiction 'to'* drugs(การติดยา)
3. _nouns that receive an action_: *answer 'to'* a question, *threat 'to'* someone, *solution 'to'* a problem, *reference 'to'* a movie, *addiction 'to'* drugs.
4. พวกมันมีรูปแบบเอกพจน์และรูปพหูพจน์ และเราใช้คำนำหน้านาม (a / an) ก่อนหน้าพวกมัน
4. They have a singular form and a plural form, and we use a determiner (a/an) before them.
5. จากสนามเด็กเล่นไปยังโรงละคร วลี "break a leg" ใช้เพื่ออวยพรให้นักแสดงโชคดีก่อนขึ้นเวที
5. Going from the playground to the theater, the phrase "break a leg" is used to wish luck to actors before they go onstage.
