Responsive image


พจนานุกรมไทย-ไทย

Dictionary Thai-Thai
Main Back Next
อุปการี
อุปการี
อุปการี
[อุปะ-, อุบปะ-] น. ผู้ช่วยเหลือ, ผู้อุดหนุน, หญิงใช้ว่า อุปการิณี.;

More
อุปกาศ | อุปกิณณะ | อุปกิเลส | อุปจาร | อุปถัมภ์ | อุปถัมภก | อุปทม | อุปทูต | อุปเทศ | อุปเท่ห์ | อุปธิ | อุปนัย | อุปนิกขิต,อุปนิกษิต | อุปนิษัท | อุปนิสัย | อุปบล | อุปบัติ | อุปปาติกะ | อุปพัทธ์ | อุปพันธ์ | อุปโภค | อุปมา | อุปมาน | อุปมาโวหาร | อุปมาอุปไมย | อุปไมย | อุปยุวราช | อุปโยค | อุปโยคบุรพบท | อุปรากร |

ตัวอย่าง ฉันรักประเทศไทย
แปลภาษาคาราโอเกะ :: การเขียนชื่อไทยเป็นอังกฤษ :: วิธีเขียนภาษาคาราโอเกะ :: ทำภาพคาราโอเกะ :: แป้นพิมพ์คีย์บอร์ดภาษาไทย
แชร์