อุปนิกขิต,อุปนิกษิต
อุปนิกขิต, อุปนิกษิต
[อุปะนิกขิด, อุปะนิกสิด] ก. เก็บไว้, รักษาไว้.<2t>น. คนสอดแนม, จารชน. (ป. อุปนิกฺขิตฺต; ส. อุปนิกฺษิปฺต).;